Polska, pomimo dwóch reform, spadła o trzy pozycje - z 59. na 62. miejsce w raporcie "Doing Business", przygotowanym przez Bank Światowy.

Czytaj...

Jak wynika z Raportu- Polska 2030, Polska gospodarka od wielu lat oceniana jest w większości przekrojowych, międzynarodowych rankingów konkurencyjności znacznie gorzej niż inne kraje UE. Znacznie odstajemy od takich państw, jak Singapur, Hongkong, Tajwan czy Japonia, które od lat plasują się w czołówce tych rankingów, a których tempo rozwoju było w przeszłości najszybsze. Co więcej, relatywna pozycja naszego kraju zazwyczaj obniża się z roku na rok. Dotyczy to m.in. takich zestawień, jak Business Competitiveness Index, w którym Polska spadła z pozycji 33 w 2001 r. na pozycję 56 w 2007 r., czy raportu Banku bwiatowego „Doing Business 2008”, według którego Polska lokuje się dopiero na 74. miejscu na świecie – najniższym od
lat. Wydaje się, że pamiętając o ograniczeniach metodologicznych takich zestawień, które są podatne na błędne interpretacje i obarczone
niedokładnością pomiaru, można pokusić się o wyciągnięcie wspólnego mianownika z zamieszczanych w nich ocen.

Na negatywnym odbiorze naszego kraju w porównaniach międzynarodowych waży złe lokowanie polskiej infrastruktury regulacyjnej i jakości organizacji państwa, w tym systemu stanowienia i egzekucji prawa. Dotyczy to w zasadzie wszystkich elementów systemu instytucjonalno-prawnego, a więc wskazuje na jego relatywnie niską efektywność. W przekroju międzynarodowym negatywnie oceniana jest także jakość polskiego kapitału publicznego, a zwłaszcza infrastruktury transportowej i komunikacyjnej – czynników wymienianych obok regulacji wśród
najważniejszych determinant lokowania BIZ.